Jak mierzyć dźwiękochłonność (współczynnik pochłaniania dźwięku)?

Jak mierzyć dźwiękochłonność (współczynnik pochłaniania dźwięku)?

Współczynnik pochłaniania dźwięku α (alfa) – to podstawowy parametr określający, jaka część energii akustycznej jest pochłaniana przez materiał. Wartości mieszczą się w przedziale od 0 (pełne odbicie) do 1,00 (całkowite pochłanianie). Na jego podstawie określa się kilka kluczowych wskaźników:

αw – ważony współczynnik pochłaniania dźwięku

Obliczany wg normy ISO 11654 na podstawie praktycznych wartości αp w wybranych pasmach częstotliwości. Umożliwia prostą klasyfikację właściwości akustycznych materiału. Powszechnie stosowany w Europie, zwłaszcza w odniesieniu do sufitów podwieszanych.

Produkty Rockfon na bazie skalnej wełny mineralnej często osiągają αw bliskie 1,00 – co oznacza niemal pełne pochłanianie dźwięku.

Aeq – równoważny obszar pochłaniania dźwięku

Stosowany do oceny elementów niezabudowanych, takich jak wyspy czy pochłaniacze przestrzenne. Wyrażony w m² – odpowiada powierzchni materiału pochłaniającego dźwięk w 100% (α = 1,00), który absorbuje tyle samo energii, co badany obiekt. Pomiar zgodny z ISO 354.

Klasy dźwiękochłonności (A-E)

Norma ISO 11654 grupuje produkty w pięć klas na podstawie porównania ich charakterystyki z ustalonymi krzywymi referencyjnymi.

Klasa A oznacza najwyższy poziom pochłaniania – wiele produktów Rockfon kwalifikuje się właśnie do tej kategorii.

NRC – Noise Reduction Coefficient

Jednocyfrowy współczynnik wg ASTM C423 (stosowany głównie w Ameryce Północnej). Oparty na średniej wartości współczynnika pochłaniania w pasmach 250, 500, 1000 i 2000 Hz. Umożliwia szybkie porównanie różnych materiałów, ale jest mniej precyzyjny niż αw, ponieważ nie uwzględnia pełnego widma częstotliwości.